Казачніца — Добры дзень, мае сябры!

Прысядзьце, калі ласка.

Сення шчыра ўсіх вас

Запрасілі ў казку.

Казачка “Пра сон-дрымоту

І матуліну пяшчоту”.

У нашай хаце

Вароты шырокія.

Жывуць тут дзеткі прыгожыя.

У іх галоўкі, як макаўкі,

Яны шчабечуць, як ластаўкі.

І танцуюць яны, і спяваюць,

Матулі спрытна дапамагаюць:

 



Сястрычка –

Што матуля даручае,

Я ўсе раблю з ахвотай.

Толькі да маей сятрычкі:

Не прыходзіць сон-дрымота.

Спяць Савосік і Антосік,

А дзе ж твой сон?

Схаваў свой носік…

Што рабіць? Адкрыла вочкі,

Усміхнулась, спаць не хоча.

Калыханку заспяваю:

Спі, сястрычка,

Баю-баю.

(спявае) — Спі, Марылька, люлі-люлі, —

Дзень прайшоў.

Назбірала я табе

Салодкіх сноў.

Сон пра зайчыка і мішку,

Сон пра коціка і мышку.

Ты іх сустракай!

Баю-бай!

 

Не, не спіць мая сястрычка.

Не прыходзіць сон-дрымота.

Нешта я раблю не так.

Не хапае ей пяшчтоты

Трэбы браціка гукаць

Нашу дзетку калыхаць.

 

Брацік – Усе раблю я спрытна, лоўка

І спяваю як салоўка.

Я табе дапамагу.

Калыханку спець магу.

 

(спявае) – Спі, Марылька, люлі-люлі,

Спі, засні.

У сваіх схаваў кішэнях

Казкі-сны.

У гэтым сне — малы лiхтарык,

У гэтым сне — сабачка Шарык.

Ты іх сустракай!

Баю-бай!

Брацік – Не, не спіць мая сястрычка.

Не прыходзіць сон-дрымота.

Нешта я раблю не так.

Не хапае ей  пяшчтоты

Трэбы мне гасцей гукаць

Нашу дзетку калыхаць.

 

(гасцям)  — Калі ласка, памагайце.

Калыханку паспявайце.

 

(Калыханку спявае нехта з гасцей)



 

Сястрычка – Не, не спіць мая сястрычка.

Не прыходзіць сон-дрымота.

Нешта я раблю не так.

Не хапае ей пяшчтоты

Трэбы коціка гукаць

Нашу дзетку калыхаць.

 

Коцік – Добры дзень, мае сябры!

Вас вітае коцік.

Я – мастак спяваць прыгожа

І завуць мяне Варкоцік.

Хто ў вас не хоча спаць?

Каму трэба паспяваць?

 

Казачніца — Ціха абыйшоў ен хату,

Прывiтаў мышэй са святам,

Стаў дзіцятка калыхаць,

Калыханачку спяваць.

 

Коцік (спявае) – Спі, Марылька, люлі-люлі,

Трэба спаць.

Буду сны маленькім дзеткам

Раздаваць.

У гэтым — месяц жоўтым свецiць,

У гэтым-спяць салодка дзецi.

Ты іх сустракай!

Баю-бай!

 

Сястрычка — Не, не спіць мая сястрычка.

Не прыходзіць сон-дрымота.

Нешта я раблю не так.

Не хапае ей пяшчтоты

Трэбы Шарыка гукаць

Нашу дзетку калыхаць.

 

Казачніца — Як пачуў кот пра сабаку,

Дык наўцекі, небарака.

Гляк разбіў ен з малаком.

Уцёк, схаваўся пад сталом.

 



Шарык хвосцікам вільнуў

Потым носам пацягнуў.

Так ката ен напалохаў:

Кот замяўкаў, бы завохкаў.

Зычынiў акенца ў хаце,

Калыханку спеў дзiцяцi.

 

Сабака — (спявае) — Баю-бай, павінны людзі

Ноччу  спаць.

Я цябе ахоўваць буду

Калыхаць.

Праганю далека ліха.

Спі, дзяўчынка ціха-ціха.

Вочкі закрывай!

Баю-бай!

 

Казачніца — Як завыў сабака ўголас,

Кот уздрыгваць стаў  раз-пораз

Пад сталом  сядзеў ен  цiха,

Быццам мыш, амаль не дыхаў.

Ну, а як там немаўлятка?

Можа, спіць ужо дзіцятка?

 

Сястрычка — Не, не спіць мая сястрычка.

Не прыходзіць сон-дрымота.

Ведаю: ей не хапае

Ад матулечкі пяшчоты!

Пабягу матулю зваць

Калыханачку спяваць.

Матуліна калыханка

 

Казачніца — У той жа час матулін спеў
Аж да зорак даляцеў.

Зоркі ярка засвяцілі,

Сон-дрымоту адпусцілі.

Цiха-цiха, вельмi цiха:

Змрок, утульнасць i спакой.

Дзеткi спяць. Адходзiць ліха

У гай далекі за ракой.

Спіць у люльцы сладка-сладка

Неслухмянае дзіцятка.

Спіць у люльцы лялька,

Сладка спіць і нянька,

Побач спіць і коцік,

Бархатны жывоцік,

Разам спіць  і Шарык

Спіць  і яго хвоцік.

Вось якая сіла

У голасе матулі.

Толькі заспявала,

А ўжо ўсе заснулі.

 

Вось чаму мы вас вучылі –

Па лесе не ходзіць навука —

Спявайце калыханкі дзеткам,

Спявайце іх і ўнукам.

Бо калыханка ад матулі –

Як Багародзіцы пакроў:

Усіх пяшчотаю атуліць.

Жадае усім спакойных сноў.

 

Фотопрезентация сказки здесь