Краткая биография. Юрий Владимирович Семеняко (1925—1990)


Родился 26 ноября 1925 года в Минске. Окончил Белорусскую государственную консерваторию им. А. В. Луначарского по классу композиции профессора Анатолия Богатырёва (1941).

Участник Великой Отечественной войны, на фронте с августа 1944 года.

С 1946 по 1956 год — концертмейстер в ансамбле (затем — Государственная академическая хоровая капелла Белорусской ССР) под управлением Г. Р. Ширмы. В этот период написаны первые песни «Ой, шумяць лясы зялёныя» и «Явар i калiна».

С 1946 по 1951 годы жил и работал в Гродно (Республика Беларусь), часто встречался с учениками и педагогами школы. Именно его имя, начиная с 1995 года, стала носить музыкальная школа.

В 1976—1978 годы заместитель председателя, в 1978—1980 годы — председатель правления Союза композиторов Белорусской ССР.

Награды и звания

  • заслуженный деятель искусств БССР (1962)
  • Государственная премия БССР (1972)
  • народный артист БССР (1974)
  • орден Отечественной войны II степени (6.4.1985)

 

Творчество

Написал более 300 песен, 5 оперетт, 4 оперы, музыку к кинофильмам.

Работал в вокально-симфоническом, камерно-инструментальном, камерно-вокальном и песенном жанрах. Из его произведений формировались репертуары ВИА «Песняры», «Лявоны», «Верасы».

Был известен в первую очередь как поэт-песенник, преимущественно писал музыку на стихи белорусских поэтов Максима Богдановича, Якуба Коласа, Янки Купалы, Максима Танка, Петруся Бровки, Алеся Бачило, Адама Русака, Геннадия Буравкина, Владимира Каризны, Эди Огнецвет. Получили популярность многие лирические и патриотические песни Ю. В. Семеняко («Ой, шумят леса зеленые», «Застольная», «Помнишь, милый мой, денёчки», дуэт «Явор и калина», «Ты мне вясною прыснілася», «Не за вочы чорныя», «Якая ты цудоўная, Радзіма», «Я сэрцам з табой», «Беларусь — мая песня», «Люблю цябе, Белая Русь», «Расцвітай, Беларусь»).

Излюбленными жанрами композитора были опера и музыкальная комедия. Опера Ю. В. Семеняко «Колючая роза» (1960) стала первым в Белоруссии оперным произведением на современную тематику. Композитор был одним из первопроходцев в белорусской музыке жанра оперетты (оперетта «Сцяпан — вялікі пан» и оперетта-водевиль «Неделя вечной любви»).

Одной из вершин в творчестве композитора стала опера-поэма «Зорка Венера», созданная по мотивам произведений Максима Богдановича. Итогом творчества композитора можно считать последнюю оперу Ю. В. Семеняко «Новая земля», написанная по мотивам одноимённой поэмы Якуба Коласа. Значительным достижением Ю. В. Семеняко является музыкальная комедия «Павлинка» (по одноимённой пьесе Янки Купалы).

Сочинения

Оперы: «Колючая роза» (1960), «Когда опадают листья» (1968), «Звезда Венера» (1970), «Новая земля» (1978)

Сценическая музыка: «Третье поколение» (по роману К. Чорного, Бобруйск, 1959), «Над волнами Серебрянки» (H. Козел, Минск, 1960), «Серебряная табакерка» (1961), «Маринка-красавица» (1962), «Приключения Незнайки» (1964), «Заячья школа» (1964), «Три поросенка» (1964), «Вечный огонь» (1964), «Поднятая целина» (по одноимённому роману М. Шолохова, Минск, 1962), «Рябиновое ожерелье» (Бобруйск, 1964), «Мурин бор» (1966), «Каваль-ваявода» (1968), «Поёт жаворонок» (Бобруйск, 1969, 2-я ред. Минск, 1971), «Золотая медаль» (по мотивам произведения И. Шамякина, Минск, 1972), «Павлинка» (Минск, 1973), «Неделя вечной любви» (оперетта-водевиль, Минск, 1975), «Степан — великий пан» (детский, Минск, 1979)

Кантаты: «Ясные дороги» (сл. П. Трус, Я. Колас, М. Танк, 1957), «Памяти Константина Заслонова» (сл. Н. Алтухов, 1958), «Город юности» (сл. А. Бачило, 1964), «Величальная Минску» (сл. П. Хорьков, 1967), «Земля моя» (сл. В. Каризна, 1977), «В венок Максиму Богдановичу» (1980)

Оркестровая музыка: «Молодёжная увертюра» (1962), «Увертюра» (1961), «Праздник молодёжи» (1976)

Камерно-инструментальная музыка: «Фортепьянное трио» (1955)

Вариации для колоратурного сопрано с симфоническим оркестром (сл. народные, 1970)

Сюита «Родные песни» (сл. народные, 1979), «Ода Родине» (сл. О. Богданова, 1980)

«Вальс верности» для сопрано с симфоническим оркестром (сл. В. Каризна)

Концертная ария «Айчына» для колоратурного сопрано и симфонического оркестра (сл. Л. Куленковой, 1970)

Романсы: «В твою светлицу» (сл. А. Путина, 1955), «Лес» (сл. Я. Колас, 1956), «Воспоминание» (сл. К. Киреенко, 1957), «Вечар асенні імгліцца» (сл. M. Машара), «Зося» (сл. А. Мицкевич), «Па-над рэчкаю» (сл. П. Приходько)

Хоры: «Криницы» (сл. А. Бачило, 1959), «Спокойно дремлет Нарочь» (сл. М. Танк, 1960), «Бессмертие» (сл. Я. Серпин, 1960), «Хатынские колокола» (сл. А. Бачило, 1970), «Добрая ива» (сл. Н. Рыленков, 1973), «Вы слышали, как плачут деревья» (сл. П. Бровка, 1977), «А пуща шумит» (сл. Э. Волосевич, 1978), «Родник» (сл. Д. Луценко, 1980)

Обработки белорусских народных песен для детского хора: «Лесной телеграф», «Следопыты», «Наша Зорька» (сл. М. Алтухов); «Вельмі ветлівы Мікіта», «Цыбуліна», «Зямля з блакітнымі вачамі» (сл. Э. Огнецвет); «Піянеры-дружбакі» (сл. А. Вольский); «Бярозкі ў Разліве» (сл. Е. Лось); «Зялёная песня» (сл. Н. Чернявский)

Для хора с сопровождением: «Мы сэрцам з табой», «Вясна Радзімы», «Белая бярозка», «Бяссмерце», «Маладосць, у паход», «Гімн працы», «Ленінская праўда расцвітае» (сл. А. Бачило); «Славім мы свой край любімы», «Слухайце, людзі» (сл. П. Бровка); «Песня пра чорнае золата», «Песня пра партыю» (сл. М. Горулёв); «Вячэрняя зара» (сл. М. Гомолко); «Паходы» (сл. С. Гроховский); «Костер» (сл. В. Жохин); «Едзем на фестываль», «Песня нашай зямлі» (сл. М. Калачинский); «Беларусь мая сінявокая», «Бацькоўскую хату любіце», «Прыходзяць дзяўчаты бярозкамі», «Край наш чароўны» (сл. В. Каризна); «Флаг фестывалю» (сл. К. Киреенко); «Разам з сонцам», «Наша Гомельшчына» (сл. Э. Лякерман); «Бярозкі ў Разліве» (сл. Е. Лось); «Марш ветеранов труда» (сл. И. Малышев); «Вецер вее», «Ляціце, арлы-сокалы», «Песня пра Маладзечна» (сл. А. Русак); «Ой, шумят леса зеленые», «Две подружки», «О счастливой нашей доле» (сл. А. Ситковский); «Старана», «Песня аб Веры Харужай» (сл. Е. Янищиц)

Для детского хора: «Вуліца Радзімы», «Жаваронкі» (сл. Э. Огнецвет); «Ластавачка-ластаўка» (сл. А. Бачило); «Прыход вясны» (сл. Г. Буравкин); «Майская песенка», «Герой чатырнаццаці гадоў» (сл. А. Вольский); «Кастрычніцкая песенька», «Паходы» (сл. С. Граховский); «Школьная падарожная», «Край любімы», «Сустрэчы пакаленняў», «Журавіны» (сл. В. Каризна); «У паходы», «Першамайская» (сл. П. Прудников); «Песня адважных» (сл. А. Русак); «У реки поет труба» (сл. А. Ситковский); «Іграй, гарманіст» (сл. М. Танк); «Турысцкая паходная» (сл. Н. Чернявский); «Мы клянёмся Веры Харужай» (сл. Е. Янищиц)

Для ансамблей: «Дарагая мая Беларусь» (сл. А. Астрейко); «На тое ж я ручай», «Песня аб граніцы» (сл. А. Бачило); «На зямлі маіх бацькоў» (сл. С. Бондаренко); «Над Пінай» (сл. 3. Вагер); «Мінчаначка-вясняначка» (сл. Э. Волосевич); «Не забыць», «Падкажы» (сл. М. Горулёв); «Вясенняя мелодыя» (сл. М. Колочинский); «Явар і каліна» (сл. Я. Купала); «За Белаю вежай» (сл. Е. Лось); «Добры вечар», «Шолах залатых лістоў», «Добры вечар, Мінск вячэрні» (сл. Я. Пуща); «Подружки» (сл. Н. Рыленков); «Дняпро», «Клён i бярозка», «Маці дачку аддавала» (сл. А. Русак); «Вдвоем в машине», «Из Москвы агроном» (сл. А. Ситковский); «Юная бярозка» (сл. А. Ставер); «Хороши вы, годы молодые» (сл. О. Фадеев); «Дзявочая лірычная», «Помні, дружа любімы» (сл. M. Шушкевич).

Песни: «Алые маки», «Бярозка», «Горят костры», «Мінская песенька», «Радзіма вясновая», «Старонка мая» (сл. М. Алтухов); «Крыніца любові» (сл. H. Аксёнчиц); «Мы – першакласнікі», «Цымбалісты», «Я тужыць не стану» (сл. Э. Огнецвет); «Если знаю» (сл. В. Арлов); «Свеціць месяц», «Зімовая калыханка», «Твае мне мроіліся вочы» (сл. А. Астрейко); «Беларусь – сястра Расіі», «Прызнанне», «Радзіма светлая мая» (сл. С. Бондаренко); «Балада аб горадзе-героі», «Дарыце цюльпаны», «Дзівіцца вуліца», «Краю родны», «Мілы мой, адзіны», «Мой горад», «На тое ж я ручай», «Нашы маці», «Радзіме», «Расцвітай, Беларусь», «Халастым не застануся», «Я сэрцам з табой», «Як сказалі» (сл. А. Бачило); «Быць камуністам», «Заўсёды ў сэрцы тое лета» (сл. П. Бровка); «Край мой», «Камісары», «Навек люблю i помню», «Незнаёмка», «Прылятайце, ластаўкі» (сл. Г. Буравкин); «Краю роднага краса» (сл. П. Боцу); «Беларусь – мая песня» (сл. М. Браун); «Мой яснавокі сокал» (сл. Э. Волосевич); «Вясновае здарэнне» (сл. А. Вольский); «Ой, дзяўчына» (сл. М. Василёк); «Воспоминание», «Песенка о верности» (сл. М. Горулёв); «Айчына», «Надзіна песенька» (сл. М. Гелер); «Ты адна» (сл. М. Глейзеров); «Я влюблен» (сл. А. Градов); «Пад дажджом» (сл. С. Граховский); «Вечаровы роздум» (сл. Л. Дайнеко); «Травы детства», «Когда я думаю о маме» (сл. В. Демидов); «Малююць дзеці» (сл. С. Законников); «Я шукаў цябе» (сл. Г. Колесник); «Лирическая» (сл. И. Козак); «Вальс вернасці», «Вечар усміхаецца сняжынкамі», «Дом, дзе мы нарадзіліся», «Жаночая ласка», «Журавіны», «Кастрычнік», «Крыніца дабраты», «Ленін – наша вясна», «Люблю цябе, Белая Русь», «Навагодняя песенька», «Пагранічнік», «Пачакай мяне», «Песня родная», «Сами дарагі», «Сняжынка», «Усё тут сэрцу блізка», «Цвіці, Алтай», «Чароўнае святло», «Шчасце мае», «Якая ты цудоўная, Радзіма» (сл. В. Каризна); «Гераіня зорная» (сл. Я. Крупенько); «Советская власть» (сл. В. Киняев); «Песня о Жодино» (сл. В. Кужзалевич); «Ленінскія зорачкі» (сл. Е. Лось); «Песня о Ленине» (сл. А. Лозневой); «Пярсцёнак» (сл. М. Малявко); «Тебе мое признание» (сл. Я. Непачалович); «Мой сад» (сл. А. Пашкевич); «Портрет» (сл. Р. Петренко); «З другам», «Легка йсці па той дарожцы», «Маці», «Не глядзі на другіх», «Не за вочы чорныя», «Ручаёк», «Сінічка», «Ты прыйдзеш ка мне», «Усюды мне з табой вясна» (сл. А. Русак); «Ты мне песню праспявала», «Шумяць бярозы ў парку Перамоп» (сл. Ю. Свирка); «А мне ў шчасце верыцца», «Беларусачка» (сл. А. Ставер); «Ганна», «Памяць» (сл. М. Танк); «Ліст да маці», «Чараўніца» (сл. H. Тулупова); «Песня воинов ПВО» (сл. П. Хорьков); «Родине» (сл. А. Тетивкин); «Гори, моя звезда» (сл. А. Чумаков); «Зямля мая зялёная», «Помні, дружа любімы», «Ты мне вясною прыснілася», «Березонька» (сл. М. Шушкевич); «Верабейка», «Козачка-свавольніца» (сл. С. Шушкевич); «Нарачанка» (сл. Л. Евменов); «Одна у нас Россия», «Родны дом» (сл. М. Ясень).

Композиторская фильмография

1960 — «Любовью надо дорожить»

1961 — «Песня нашей земли»

1963 — «Весенняя мелодия»

1966 — «Дороги Белоруссии»

1975 — «Мы — хлопцы живучие» (экранизация повести И. Серкова «Мы — хлопцы живучие»; реж. Владимир Станкевич, «Белтелефильм»)

Музыка к радио- и телеспектаклям[править | править вики-текст]

«Тимур и его команда» (по одноимённой повести А. Гайдара, 1958)

«Случайные встречи»

«Веселый Буратино»

«Примаки» (по произведению Я. Купалы, 1968)

«Девчата нашего села»

«Человек, который не родился»

«Странное дело»

«Далекие окна»

«Последний шаг»

«Плач перепёлки» (по роману И. Чигринова, 1979)

Память

Международный конкурс молодых композиторов им. Ю. В. Семеняко

Именем Ю. В. Семеняко названа улица в Минске

Имя Ю.В. Семеняко постановлением Кабинета Министров Республики Беларусь №331 от 27 июня 1995 года стала носить «Детская музыкальная школа искусств №1 г.Гродно» (Республика Беларусь, г.Гродно).

 

Из материалов (Веснiк СНТТ № 8 (2006)

ДА ЮБІЛЕЮ МАЙСТРА: ЮРЫЙ УЛАДЗІМІРАВІЧ СЕМЯНЯКА (19251990)

Разам з 2005 годам мінулася 80-я гадавіна з дня народзінаў Юрыя Уладзіміравіча Семянякі (1925–1990) – заслужанага дзеяча мастацтваў, народнага артыста БССР, кампазітара, шырока вядомага не толькі на Беларусі, але і за яе межамі. Запрашаем чытача перагарнуць некаторыя старонкі жыцця і творчасці кампазітара паводле матэрыялаў фондаў Беларускага дзяржаўнага архіва-музея літаратуры і мастацтва (Фонд 198).

Шлях да музычнага майстэрства ў кожнай творчай асобы унікальны. У маладосці Юрый Уладзіміравіч нават і не марыў аб прафесійнай кампазітарскай дзейнасці. Скончыўшы музычнае вучылішча ў Беластоку па класу віяланчэлі і фартэпіяна, ён у ваенныя гады даваў прыватныя урокі музыкі. А потым, пачынаючы з 1946 года, працаваў канцэртмайстрам у капэле маэстра Р. Шырмы і адначасова спрабаваў свае сілы ў песенным жанры.

Паваротным момантам у жыцці Юрыя Уладзіміравіча стала сустрэча ў 1951 годзе з Г.К. Пук­стам, які прапанаваў маладому музыканту прафесійна заняцца кампазіцыяй.

Значнае ўздзеянне на станаўленне творчага аблічча кампазітара-пачаткоўца мела работа ў класе настаўніка А.В. Багатырова. Тут сфарміравалася цікавасць да жанраў рознага маштабу і накіраванасці, што потым увасобілася ў стварэнні чатырох опер («Калючая ружа», «Калі ападае лісце», опера-паэма «Зорка Венера», «Новая зямля»), музычных камедый («Паўлінка», «Неделя вечной любви», «Сцяпан – вялікі пан», «Пяе жаваранак», «Рябиновое ожерелье»), кантат, рамансаў, хораў, музыкі да шматлікіх драматычных спектакляў і кінафільмаў, радыёспектакляў і тэлепастановак.

Але на працягу ўсяго свайго творчага шляху ён заставаўся верным песне. У адным з інтэрв’ю Юрый Уладзі­міравіч падкрэсліваў: «Лічу, што менавіта песня – маё галоўнае прызванне». Песня стала свайго роду творчай лабараторыяй кампазітара. Менавіта ў гэтым жанры сфарміраваліся характэрныя рысы стылістыкі, перш за ўсё звязаныя з мелодыяй, эмацыянальна напоўненай, інтанацыйна выразнай. «Я ніколі не згаджуся з тым, каб імі [гармоніяй, рытмікай, аркестроўкай – аўт.] падмяняць мелодыю, здольную быць выразнікам глыбокага чалавечага пачуцця», – сцвярджаў Юрый Уладзіміравіч. «Песня павінна мець свой твар. У ёй я выказваюся ад імя героя – значыць я павінен стаць ім на некаторы час, жыць яго пачуццямі і думкамі». Кампазітар чула ставіўся да беларускай паэзіі – класічнай і сучаснай. Яго прываблівалі творы Я. Купалы, М. Багдановіча, А. Русака, М. Танка, Т. Бураўкіна, У. Карызны, Э. Агняцвет, А. Бачылы.

Творчае супрацоўніцтва Ю. Семянякі з Алесем Бачылам працягвалася і ў сцэнічных жанрах. Юрый Уладзіміравіч ведаў і любіў тэатр. З дзяцінства ён захапляўся драматычнымі і музычнымі спектаклямі, а пасля вайны супрацоўнічаў з Гродзенскім абласным драматычным тэатрам. Ён разумеў, што пры рабоце над операмі і музычнымі камедыямі веданне законаў сцэны мае прынцыповае значэнне. «Кампазітар, які хоць аднойчы датыкнуўся да музычнага тэатра, стварыў хаця б адну оперу і адчуў творчае задавальненне, ужо не зможа застацца ў баку ад гэтага жанру. Так здарылася і са мной», – успамінаў Юрый Уладзіміравіч.

У гісторыі беларускай культуры імя Ю. Семянякі займае сваё, адметнае месца. Яму неаднойчы даводзілася быць першым. Паказальны факт: першым спектаклем Дзяржаўнага тэатра музычнай камедыі Беларусі стала гераічная музычная камедыя «Пяе жаваранак» – з яе прэм’ерай 17 студзеня 1971 года адбылося нараджэнне новага тэатра. А опера «Калючая ружа» стала першай беларускай операй, напісанай на сюжэт з сучаснага жыцця. Заслугай кампазітара з’яўляецца і стварэнне новага для Беларусі жанру – аперэты для дзяцей.

Мела рэзананс і актыўная грамадская дзейнасць Ю. Семянякі, яго ўдзел у арганізацыі шматлікіх конкурсаў, канцэртаў, творчых сустрэч. Узнагародай за плённую працу стаў не толькі шэраг ганаровых грамат, але і вялікая колькасць шчырых падзяк ад аматараў творчасці кампазітара.

Кацярына Сахарук,

Таццяна Бандарук

(2 к., аддз. музыказнаўства)

 З лістоў да Ю.У. Семянякі

Паважаны

Юрый Уладзіміравіч!

Я даўно люблю Вашы песні, Вашу музычную творчасць – аднаго з лепшых кампазітараў Савецкай Беларусі.

Часта думаю пра лёс, які суджан песні «Ты мне вясною прыснілася…». Гэта ўжо наша нацыянальная класіка. Час тут нічога не зменіць.

Дасылаю Вам свае вершы, яны былі змешчаны ў ЛіМе (№ 14). Магчыма, Вас зацікавіць верш «Ціхім летам рэха адгукнецца…»; мне здаецца, яго можна пакласці на музыку.

З вялікай удзячнасцю буду чакаць ад Вас ліст.

З павагай!

Іван Лашутка.

[пачатак 70-х гадоў, г. Вілейка] 198-1-59 л. 1.

 

Дорогой

Юрий Владимирович!

Все эти дни нахожусь под глубоким впечатлением музыки Вашей новой оперы «Зорка Венера», которая, запав в душу, не дает мне покоя ни ночью, ни днем. Да, сейчас Вы, дорогой Юрий Владимирович, стали – не побоюсь сказать – выдающимся композитором нашего времени, к творчеству которого, как к живительному источнику, я уверен, будут обращаться многие будущие поколения. Они, как и мы, Ваши современники, найдут в Ваших проникновенных произведениях, золотые россыпи народного духа, зримо увидят суровое величие, изумительную красоту нашей Великой беспокойной эпохи. Опере же «Зорка Венера» уготована долгая, долгая творческая жизнь. Она бессмертна, как бессмертно творчество величайшего белорусского поэта Максима Богдановича. <…> Впереди Вас ждут новые сияющие вершины, которые, я не сомневаюсь, Вы возьмете. Порукой этому служат – Ваш светлый жизнеутверждающий талант, Ваше трудолюбие, Ваша настойчивость, Ваша горячая любовь к людям.

Счастливого Вам пути!

Крепко обнимаю – Ваш В. Носов.

[25 мая 1971 г., г. Молодечно] 198-1-59 л. 2.

 

Многоуважаемый

Юрий Владимирович!

17/II – с. г. я, незримо, присутствовала на Вашем авторском концерте. В числе многочисленных телезрителей была свидетелем Вашего заслуженного успеха. Видела Вас неоднократно, мысленно аплодировала.

Получила большое удовольствие и удовлетворение. Люблю Вашу музыку, люблю замечательные песни. Они прекрасны и по содержанию и по музыке. Вот сейчас передо мной лежит журнал № 7 за 1972 г. «Работнiца i сялянка». В нем напечатана Ваша песня «Люблю цябе Белая Русь». Я часто ее проигрываю, «тихонько напеваю». Жаль, что она напечатана без сопровождения.

Люблю Ваши песни патриотические, прославляющие и воспевающие нашу чудесную «синеокую Беларусь», нашу замечательную Родину. С волнением всегда слушаю «Расцвiтай Беларусь» и другие.

Еще раз повторяю. Они прекрасны и по музыке и по содержанию.

Большое спасибо. <…>

С уважением

К.Г. Ефимова.

[24 февраля 1973 г., г. Минск] 198-1-59 л. 3

 

Ю. Семяняка – А. Бачыле [1968 г.]

Дарагі Алесь!

Як бачыш, я там не даю табе спакойна адпачыць. Але разумееш, я падумаў, што гэта маленькая работа не адніме шмат часу і можа атрымацца не благая песня. Справа ў тым, што мелодыя песні ўжо напісана. Мне здаецца, што гэта павінна быць вельмі лірычнае выказванне аб Радзіме, праўда на гэтую тэму мы з табой ужо напісалі шмат песень, але яшчэ адна, і калі атрымаецца, не зашкодзіць. Цяпер бліжэй да справы.

Вось «рыба»:

 

Я люблю Беларусь сінявокую

Край адвечных азёр і бароў,

Я люблю Беларусь синявокую

Край адвечных азёр і бароў.

 

Апошнія два радкі (паўтор) могуць быць і другімі, але ў тым-жа рытме. Больш 3-х куплетаў не патрэбна.

Для настрою цыцірую табе адну з песень, можа гэта табе дапаможа, мне хацелася бы штосць-ці ў гэтым плане.

 

Короткое слово «Родина»

А как нам его понять

В лесу закраснелась смородина

Пойдем рассвет встречать.

 

Вот здесь, где все дышит сказкою

Родились мы и живём,

Поэтому край наш ласковый

Мы Родиной зовём.

 

Песня вельмі цёплая, лірычная па мелодыі, хацелася бы такі і тэкст.

Думаю, што, калі вернешся – тэкст ўжо будзе гатоў.

Адпачывай, набірайся сіл. Чакаем.

Прывітанне ад твае жонкі і маёй.

Юрый


Похожие записи:

Добавить комментарий

Ваш адрес email не будет опубликован. Обязательные поля помечены *

Проверка *